Gitgide monotonluktan çıkıp artık kalıplaşmasından korktuğum kısır bir döngüdeyim. Okula git, dükkana uğra, evde yemek ye ve odana geçip uyu. Bu zincirleme tamlamayı arada arkadaşlarımla buluşup kırsam da artık eskisi gibi çok vakit geçiremiyorum onlar ile malum hepsinin artık bir işi, dersi, tezi veya askerliği var. Hiç büyükmek istemiyor insan bunlarla yüzleştikçe, sorumluluktan kaçmak istiyor. Hele ki artık çalışmak zorunda olduğun anları düşündükçe karamsarlaşıyorsun ama daha da kötüsü aldığın maaşın yetmeyipte annen ve babandan harçlık alamadığın anlar olucağından eminim. Neyse ben odama geçip legolarımla oynamaya devam edeyim.
Etiketler: ankaragücü, hayat, sıkıntı
0 Comments:
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)