Küçüklüğümden beri bir şeyleri biriktirmeye başladım.. Önce kinder süpriz yumurtalarının içinden çıkan heykellerini.. 10'ar 10'ar alırdım. Çikolatalarını yemeden çıkarırdım içlerinden. Sonra başka türde sakızlar çıktı. Değişen bir şey olmadı. Ha bire biriktirdik.

Daha sonraki yıllarda ismini şu an hatırlayamadığım kartlar çıktı. Kutuda satılırdı. Arabalar, uçaklar, gemiler vs. vs. Her bir kartın üzerinde o taşıtın özellikleri yazılırdı. İskambil gibi oynardık okulda, sokakta.. Bundan sonra da 4'lü Panini futbol çıkartmaları. 94 senesiydi. Amerika 94 Dünya Kupası'nın yapıldığı yıl. Doğu ve Batı Almanya birleşmişti. Efsane futbolcuların olduğu efsane bir dünya kupasıydı. Baggio o meşhur penaltıyı kaçırmış Brezilya şampiyon olmuştu, bu konu hakkında da ayrı bir yazı yazmam lazım. Panininin çıkartmalarından nerdeyse her bir futbolcudan ikişer tane olmuştu elimde.

Şimdi ise yeni bir film elimize geçtiğinde aynı çocuksu sevinci yaşamıyor muyuz? Ne gerek vardı.. Ne çıkartmalar kaldı geriye, ne de kartlar.....

Şimdilerde ise yığınla okunmamış, sayfası bile çevrilmemiş onlarca kitap durur kütüphanemde. Ve yurtdışından getirtildiği halde dinlenmemiş müzik cd'leri... İzlenmemiş yüzlerce film... Hiç kurulmamış binlerce program... Bakılmamış milyonlarca fotoğraf...

Yıllar geçti, değişen hiç bir şey olmadı. Değişen yıllar oldu sadece. Senelerin alıp, götürdüğü bir ömür. Şimdi durup, düşünüyorum: Peki neden biriktirdim, biriktiriyorum? 3 günlük dünyada bunları nereye götüreceğim? Şöyle bir düşündüm de galiba sebebi "her şeye sahip olma" duygusu. Daha da önemlisi "şimdi olmasa bile zamanı geldiğinde kullanma" düşüncesi. "Bir gün lazım olur" nasıl olsa.....

Ne o çocukluğumdaki Tipi Tip karikatürlerine bakıldı, ne de kitaplar okundu. "Zamanı geldiğinde lazım olur" diye avuttum kendimi hep. Zamanı geldi belki de geçiyor. Ne kadar ömür kaldı geriye bilinmez.. Peki o cd'leri dinlemeye, o kitapları okumaya, o filmleri izlemeye yetecek mi?

Artık vazgeçtim biriktirmekten, arşivlemekten. Elimdekileri okumaya, dinlemeye, izlemeye başlamalıyım artık. Yanlış yaptığımı çok geç de olsa farkettim. Belki de bu hayatta öğreneceğim buydu zaten...

1 Comment:

  1. bilog said...
    koleksiyon güzeldir.

    ama onlardan yararlanmak da lazım:)

Post a Comment



Müritler


 

Bu adreste yazılan bütün yazılar yazan kişiye aittir.Çalan, izintisiz alıntı yapan hakkında işlemler yapılacaktır.Yapıcaksan da haber ver.
Sayfanın bu kısmını okuduğuna inanamıyorum, git daha makul işler ile ilgilen.